Każdy z nas doświadcza w życiu zachowań, myśli i uczuć, które wydają się podobne do objawów zaburzeń osobowości. Różnica polega na tym, że zaburzenia osobowości charakteryzują się formy skrajne i nieprzystosowawcze w którym wyrażone są cechy.

Cechy charakterystyczne zaburzenia osobowości stają się rozpoznawalne w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości i stanowią nawykowy i stosunkowo stabilny wzorzec w czasie. Jak rozpoznać osobę z zaburzeniem osobowości?

Zaburzenia osobowości są głęboko zakorzenione w poczuciu własnego "ja" i stanowią heterogeniczną grupę zaburzeń psychicznych definiowanych przez trudności ludzi w uzyskaniu pozytywnego obrazu siebie i tworzeniu głębokich więzi z innymi ludźmi.

W tym artykule skupimy się na schizoidalne zaburzenie osobowości Zdefiniowane w DSM-5 jako "//www.buencoco.es/blog/trastorno-esquizotipico">schizotypowe zaburzenie osobowości (SPD), znaczenie słowa schizoid ma greckie korzenie i pochodzi od schizo, "podzielony" i eidos "forma", "wygląd". Jak rozpoznać kogoś ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości? Społeczny dystans, obojętność na relacje i niezdolność do nawiązywania relacji z innymi są powszechne.ograniczona ekspresja emocjonalna to Typowe cechy osobowości schizoidalnej .

Schizoidalne zaburzenie osobowości według DSM 5

Schizoidalne zaburzenie osobowości jest określane w DSM-5 jako zaburzenie, które "rozpoczyna się we wczesnej dorosłości i występuje w różnych warunkach, na co wskazują cztery (lub więcej) z poniższych:

• Nie pragnie ani nie czerpie przyjemności z relacji emocjonalnych, w tym z przynależności do rodziny.
• Prawie zawsze wybiera indywidualne działania
• Wykazuje niewielkie lub żadne zainteresowanie doświadczeniami seksualnymi z inną osobą.
• Ciesz się niewielką aktywnością lub jej brakiem
• Brak bliskich przyjaciół lub powierników, z wyjątkiem krewnych pierwszego stopnia.
• Wydaje się obojętny na pochwały lub krytykę ze strony innych.
• Wykazuje chłód emocjonalny, oderwanie lub spłaszczoną uczuciowość.

Schizoidalne zaburzenie osobowości nie występuje również wyłącznie w przebiegu schizofrenii, zaburzenia dwubiegunowego lub depresyjnego z cechami psychotycznymi, innego zaburzenia psychotycznego lub zaburzenia ze spektrum autyzmu i nie można go przypisać fizjologicznym skutkom innego schorzenia.

Schizoidalne zaburzenie osobowości i inne zaburzenia

Inne zaburzenia mogą być mylone ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości, ponieważ mają pewne cechy wspólne.

Na przykład, może być trudno odróżnić schizoidalne zaburzenie osobowości od łagodnych form zaburzeń ze spektrum autyzmu, które charakteryzują się bardziej upośledzonymi interakcjami społecznymi i stereotypowymi zachowaniami.

W zaburzeniu schizoidalnym nie występują zniekształcenia poznawcze i percepcyjne, myślenie magiczne, nietypowy wygląd, a subkliniczne objawy psychotyczne typowe dla schizotypowego zaburzenia osobowości są nieobecne.

Na uwagę zasługuje również różnica między schizofrenią a schizoidalnym zaburzeniem osobowości, którą można odróżnić od poprzedniej na podstawie braku uporczywych objawów psychotycznych (urojeń i halucynacji).

Dla lepszego zrozumienia jak rozpoznać osobę ze schizofrenią i czym różni się ona od osoby z zaburzeniem schizoafektywnym cytujemy psychoanalityka A. Lowena, który w swojej książce Zdrada ciała umieszcza schizoidalne zaburzenie osobowości pośrodku dwóch skrajności, reprezentowanych przez "w-embed">

Jeśli chcesz lepiej zrozumieć swoje wzorce myślenia i zachowania, porozmawiaj z Buencoco.

Objawy schizoidalnego zaburzenia osobowości

Najbardziej odpowiednim terminem opisującym schizoidalne zaburzenie osobowości jest "zdystansowany". Osoby te są ucieleśnieniem autonomii, nauczyły się być samowystarczalne, nie potrzebują innych, których uważają za niewiarygodnych lub natrętnych, wymagających, wrogich, niegrzecznych.

Są gotowi poświęcić intymność, aby zachować dystans i niezależność, aż do pozostania na obrzeżach społeczeństwa i izolowania się. Mogą postrzegać siebie jako dziwnych i dziwnych, obcych kontekstowi społecznemu, oddanych życiu w samotności; mają tendencję do unikania uwarunkowań społecznych i wolą unikać relacji.

Strategie interpersonalne osobowości schizoidalnej polegają na utrzymywaniu dystansu wobec innych, unikaniu tworzenia więzi w towarzystwie, braku reakcji, preferowaniu samotnych zajęć, wykazywaniu zahamowania afektywnego i dystansu oraz twierdzeniu, że rzadko odczuwa emocje, takie jak złość i radość.

Osoby z zaburzeniem schizoidalnym wydają się nie mieć pragnienia bliskości, są obojętne na możliwości nawiązania relacji afektywnych lub czerpania satysfakcji z przynależności do rodziny lub grupy społecznej.

Jeśli w pracy wymagane jest zaangażowanie interpersonalne, ten obszar życia może ucierpieć; i odwrotnie, jeśli pracują w warunkach izolacji społecznej, "funkcjonują" dobrze.

Do "znanych" osobowości schizoidalnych, które odpowiadają cechom wymienionym powyżej, należy matematyk J. Nash, w filmie Wspaniały umysł opowiada o powolnym, ale nieubłaganym pojawianiu się objawów schizoidalnych, których celem jest ujawnienie osobowości schizofrenicznej typu paranoidalnego, a kamerdyner J. Stevens w filmie Pozostała część dnia w tym przypadku postać fikcyjna, grana przez A. Hopkinsa.

Jak kocha osoba z zaburzeniem schizoidalnym

W miłości osoba ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości nie osiąga dobrego poziomu intymności emocjonalnej, ma trudności w nawiązywaniu więzi, a relacje seksualne są doświadczane jako niesatysfakcjonujące z powodu braku zdolności do odczuwania spontanicznych emocji i utrzymywania intymnej relacji.

Dzieje się tak dlatego, że ich mechanizmem obronnym jest unikanie zaangażowania, mają tendencję do odchodzenia, zanim zostaną pozostawieni. Jeśli zostaną "zmuszeni" do intymnych relacji, mogą odczuwać silny niepokój, a w odpowiedzi na stres mogą mieć bardzo krótkie epizody psychotyczne trwające od kilku minut do kilku godzin.

Przyczyny schizoidalnego zaburzenia osobowości

Schizoidalne zaburzenie osobowości może występować częściej u osób z rodzinną historią schizofrenii lub schizotypowego zaburzenia osobowości. Jego przyczyny nie zostały jeszcze w pełni zbadane. .

Oprócz prawdopodobnego genetycznego pochodzenia zaburzenia, zaburzenie schizoidalne może również zależeć od obecności doświadczeń opiekuńczych w dzieciństwie, w których podstawowe potrzeby emocjonalne nie były odpowiednio zaspokajane, podsycając poczucie niezadowalających relacji interpersonalnych dziecka.

W dzieciństwie dzieci te mogły wielokrotnie doświadczać odrzucenia, porzucenia lub zaniedbania. W takich przypadkach wycofanie może stać się jedyną możliwą reakcją obronną na sytuacje doświadczane jako zagrożenie dla własnego istnienia.

Narzędzia do diagnozowania schizoidalnego zaburzenia osobowości

Wykorzystanie wielu źródeł informacji może pozwolić na uzyskanie dokładniejszego profilu psychopatologicznego pacjenta. ustrukturyzowane wywiady kliniczne są wykorzystywane do oceny obecności zaburzeń osobowości w oparciu o spełnienie kryteriów diagnostycznych DSM-5 dla zaburzenia schizoidalnego.

Najlepsze podejście do postawienia prawidłowej diagnozy obejmuje wywiad kliniczny oraz ocenę członków rodziny i znajomych. Dzieje się tak, ponieważ pacjent:

• Mogą nie mieć jasnego zrozumienia swojego zaburzenia i tego, jak ich zachowanie wpływa na zachowanie innych.
• Możesz nie zdawać sobie sprawy, że niektóre aspekty Twojego funkcjonowania są nietypowe lub odbiegają od normy.

Oprócz tych instrumentów istnieją testy na schizoidalne zaburzenie osobowości i kwestionariusze samooceny, które pozwalają pacjentowi zgłaszać myśli, emocje, zachowania i motywacje związane z jego osobistymi doświadczeniami.

Jednym z najczęściej stosowanych testów do diagnozowania osobowości schizoidalnej jest SCID-5 PD, który jest również wykorzystywany jako narzędzie do samooceny w celu przyspieszenia ustrukturyzowanego wywiadu i umożliwienia klinicyście skupienia się na kryteriach, w których pacjent już się rozpoznał.

Twoje dobre samopoczucie emocjonalne jest ważne - nie wahaj się szukać wsparcia psychologicznego.

Jaka terapia schizoidalnego zaburzenia osobowości?

Osoby ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości często zgłaszają również, że są prześladowane i odrzucane przez rówieśników oraz mają problemy w związkach.

W rodzinie są one postrzegane jako "//www.buencoco.es/blog/terapia-cognitivo-conductual"> terapia poznawczo-behawioralna, przydatna do restrukturyzacji wzorców myślenia i zachowania. Przymierze terapeutyczne, które jest nawiązywane między specjalistą a pacjentem dla powodzenia leczenia ma ogromne znaczenie.

Jak pomóc osobie z osobowością schizoidalną?

Terapia grupowa może być również bardzo przydatna w rozwoju:

• Umiejętności społeczne, takie jak skuteczna komunikacja.
• Wyrażanie i rozpoznawanie emocji.
• Umiejętności radzenia sobie z lękiem w reakcjach społecznych.

Szanuj ograniczenia pacjenta i daj mu czas, aby nauczył się ufać innym.

Leczenie farmakologiczne schizoidalnego zaburzenia osobowości odbywa się w obecności określonych objawów psychotycznych i za radą psychiatry.