Τους έχετε δώσει όλη σας την αγάπη, τους έχετε μάθει να είναι ώριμοι, μορφωμένοι, αυτόνομοι άνθρωποι... αλλά τα παιδιά σας έχουν μεγαλώσει και η σχέση, όπως είναι λογικό, έχει αλλάξει. Είναι σε αυτό το στάδιο που μπορεί να προκύψουν προστριβές λόγω διαφορετικών κριτηρίων, επειδή σας βλέπουν ως κάποιον εισβολέα που παρεμβαίνει στη ζωή τους... και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έντονες διαφωνίες. Στο σημερινό άρθρο,μιλάμε για συγκρούσεις μεταξύ γονέων και ενήλικων παιδιών .

Παρά το γεγονός ότι μερικές φορές η οικογενειακές συγκρούσεις μπορεί να συνδέεται με δυσλειτουργικές και προβληματικές οικογενειακές δυναμικές, σύμφωνα με τον ψυχολόγο D. Walsh, οι υγιείς σχέσεις δεν χαρακτηρίζονται ούτε από την απουσία συγκρούσεων, αλλά από την αποτελεσματική διαχείρισή τους.

Η σύγκρουση με λίγα λόγια

Πριν εισέλθουμε στο θέμα των οικογενειακών συγκρούσεων, ας περιγράψουμε εν συντομία τα είδη των συγκρούσεων που συζητούνται στην ψυχολογία:

• Ενδοψυχική σύγκρουση Αυτή είναι μια σύγκρουση "λίστας">,
• Ανοιχτή, ρητή και ευέλικτη εποικοδομητική σύγκρουση Ασχολείται με περιορισμένα θέματα σε περιορισμένο χρόνο, ασχολείται με πτυχές του περιεχομένου, δεν κλιμακώνεται και επιλύεται επειδή μπορεί να συζητηθεί.
• Χρόνια, άκαμπτη και κρυφή αποφρακτική σύγκρουση Δεν περιγράφεται, αφορά το επίπεδο της σχέσης, ξεπερνά την κλιμάκωση και παραμένει άλυτη, διότι δεν επιτρέπει την ανταλλαγή χρήσιμων πληροφοριών.

Οικογενειακές συγκρούσεις

Το οικογενειακό σύστημα αναπτύσσεται και εξελίσσεται μέσω αυτού που ο συγγραφέας Scabini, βασιζόμενος σε προηγούμενες θεωρήσεις, αποκαλεί "λίστα">,

Η δυναμική της οικογένειας αποτελείται από στιγμές αλλαγής και ανάπτυξης που μπορεί επίσης να προκύψουν από καταστάσεις σύγκρουσης και σύγκρουσης. Ποιες είναι οι συνηθέστερες αιτίες σύγκρουσης μεταξύ γονέων και ενήλικων παιδιών;

Οικογενειακές συγκρούσεις: όταν οι γονείς και τα παιδιά έχουν δύσκολη σχέση

Στις οικογενειακές σχέσεις είναι φυσιολογικό να προκύπτουν κατά καιρούς συγκρούσεις (οι σχέσεις μητέρας-κόρης, οι συγκρούσεις μεταξύ ενήλικων αδελφών, οι αυταρχικοί γονείς με τους νεαρούς ενήλικες δίνουν συχνά αφορμή για περισσότερες από μία διαφωνίες). Στην πραγματικότητα, οι δυσκολίες μπορούν να προκύψουν από την παιδική ηλικία- δεν είναι απαραίτητο να φτάσει κανείς στην εφηβεία ή την ενηλικίωση για να προκύψουν διαφωνίες. Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, οι διαφωνίες μπορούν να προκύψουνοικογενειακές συγκρούσεις λόγω ζήλιας μεταξύ των αδελφών ή του ερχομού ενός μωρού, ένα παιδί με σύνδρομο αυτοκράτορα ή αντιθετική προκλητική διαταραχή, και στη συνέχεια αυτό συνδέεται με τις τυπικές συγκρούσεις της εφηβείας, ένα στάδιο στο οποίο δεν είναι σπάνιο να ακούει κανείς να λέει ότι δεν είναι μόνος του:

• "Υπάρχουν παιδιά που δεν σέβονται τους γονείς τους".
• "Υπάρχουν παιδιά που μισούν τους γονείς τους".
• "Υπάρχουν αχάριστα παιδιά.
• "Υπάρχουν επαναστατημένα και κακομαθημένα παιδιά".
• "Έχω ένα προβληματικό παιδί.

Αλλά, τι γίνεται με τις οικογενειακές συγκρούσεις μεταξύ γονέων και ενήλικων παιδιών; Μπορεί η απομάκρυνση από τους γονείς να είναι προβληματική και μερικές φορές να μην υλοποιείται (σκεφτείτε τα ενήλικα παιδιά που συνεχίζουν να ζουν με τους γονείς τους) ή ότι οι άνθρωποι πηγαίνουν να ζήσουν μακριά από την οικογένειά τους ρητά, κάποιοι επιλέγουν τον εκπατρισμό ως μια μορφή συναισθηματικής ρήξης.

Όταν τα παιδιά ενηλικιώνονται, οι επιλογές της ζωής τους μπορεί να αποκλίνουν από αυτές των γονέων τους και να καταλήξουν να τσακώνονται μαζί τους ακόμη και στην ηλικία των 40. Οι διαφορές με τους γονείς, σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να έχουν διάφορες αιτίες, τις οποίες θα εξετάσουμε τώρα πιο αναλυτικά.

Συγκρούσεις μεταξύ γονέων και ενήλικων παιδιών: πιθανές αιτίες

Το Οι πιο συνηθισμένοι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε σύγκρουση μεταξύ γονέων και ενήλικων παιδιών μπορεί να είναι διαφόρων τύπων Όπως έχει ήδη αναφερθεί, μία από τις αιτίες μπορεί να είναι η δυσκολία ή ο φόβος να φύγουν από το πατρικό σπίτι για διάφορους λόγους:

• Φόβος να αφήσουν τους γονείς μόνους τους.
• Μη ύπαρξη των απαραίτητων οικονομικών πόρων.
• Ανεπαρκής συναισθηματική ανεξαρτησία των γονέων.

Προκειμένου να εμβαθύνει η λόγοι για μια προβληματική σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση των γονέων και στη συνέχεια στη θέση των παιδιών.

Η θεραπεία βελτιώνει τις οικογενειακές σχέσεις

‍ Οικογενειακές συγκρούσεις: η άποψη των γονέων

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η σύγκρουση στις σχέσεις μπορεί να πυροδοτηθεί από την αντιληπτή αδιαφορία των παιδιών προς τους γονείς τους. Τα παιδιά εμφανίζονται αδιάφορα και απόμακρα. Άλλες φορές, όταν τα ενήλικα παιδιά λένε ψέματα ή υποτιμούν τους γονείς τους, οι γονείς αναρωτιούνται γιατί είναι τόσο θυμωμένοι και φοβούνται ότι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα συναισθήματα απογοήτευσης, θλίψης, απογοήτευσης... Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητο να προσπαθήσετε να μην προσβάλλετε ή να υποτιμήσετε τα ενήλικα παιδιά, να μην πέσετε σε κρίσεις θυμού και να προσπαθήσετε να αντιμετωπίσετε τις οικογενειακές συγκρούσεις με εποικοδομητικό και διεκδικητικό τρόπο.

Σε άλλες περιπτώσεις, το κυρίαρχο συναίσθημα των γονέων είναι το άγχος και αυτό τους οδηγεί να είναι παρεμβατικοί και ανήσυχοι: γονείς που δεν αφήνουν τα παιδιά τους μόνα τους ή που τους συμπεριφέρονται όπως στην παιδική τους ηλικία.

Γιατί όμως τα παιδιά αντιδρούν άσχημα στους γονείς τους ή αποσύρονται;

Οικογενειακές συγκρούσεις: η άποψη των παιδιών

Ο θυμός των παιδιών προς τους γονείς τους μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους, π.χ. στο ότι θεωρούνται το μαύρο πρόβατο της οικογένειας ή ως "δύσκολα" ενήλικα παιδιά. Η σύγκρουση μεταξύ γονέων και ενήλικων παιδιών μπορεί επίσης να έχει γενεαλογικό χαρακτήρα, επειδή δεν μοιράζονται τον ίδιο τρόπο ζωής και τις ίδιες προσωπικές επιλογές.

Σύμφωνα με μαρτυρίες παιδιών που νιώθουν συναισθήματα όπως περιφρόνηση ή θυμό προς τους γονείς τους, συχνά συναντάμε την πεποίθηση ότι έχουν ναρκισσιστές ή "τοξικούς" γονείς που συμβάλλουν στη θλίψη των σχέσεων.

Πριν σας δώσω κάποιες συμβουλές σχετικά με πώς να επιλύσετε τις οικογενειακές συγκρούσεις μεταξύ γονέων και ενήλικων παιδιών Στην επόμενη ενότητα, ας δούμε ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες των συγκρουσιακών σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών.

Συνέπειες της σύγκρουσης μεταξύ γονέων και ενήλικων παιδιών

Οι εντάσεις μεταξύ γονέων και παιδιών έχουν συνέπειες για ολόκληρη την οικογένεια, επίσης όσον αφορά την ψυχική υγεία. Οι γονείς συχνά έχουν την εντύπωση ότι τα παιδιά τους είναι αυτά που επιδιώκουν την αντιπαράθεση, ενώ τα παιδιά πιστεύουν το αντίθετο και νιώθουν ότι τους επιτίθενται χωρίς λόγο.

Δυστυχώς, όταν οι εντάσεις δεν επιλύονται, εμφανίζεται ένα είδος ντόμινο: όταν η γονική σχέση τροφοδοτεί ακούσια νέες πηγές έντασης, αυτές συλλέγονται από τα παιδιά, τα οποία με τη σειρά τους τις συσσωρεύουν για να δημιουργήσουν νέες αντιπαραθέσεις. Χωρίς κατάλληλα αντίμετρα, αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να γίνει πολύ δύσκολο να σπάσει.

Στον ενήλικα, οι ανεπίλυτες συγκρούσεις μπορεί να οδηγήσουν στην αναπαραγωγή, ακόμη και ασυνείδητα, ορισμένων οικογενειακών δυναμικών. Οι συνέπειες μιας αρνητικής σχέσης με τους γονείς μπορεί να είναι η αιτία δυσκολιών σε άλλες σχέσεις που εκδηλώνονται (π.χ. με προβλήματα σχέσεων).

Τέτοιες δυσκολίες συχνά αντανακλώνται και στην αυτοεικόνα. Εάν, για παράδειγμα, το άτομο είχε προβληματικές σχέσεις με τους γονείς, μπορεί να βιώσει κατάρρευση της αυτοεκτίμησής του στην ενήλικη ζωή.

Μια προβληματική σχέση μητέρας-παιδιού ή πατέρα-παιδιού μπορεί να έχει συνέπειες όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους γονείς, οι οποίοι μπορεί να αισθάνονται αίσθημα αδυναμίας και αποτυχίας όταν νιώθουν ότι τα παιδιά τους μπορεί να ξεφύγουν από τον έλεγχό τους, οδηγώντας σε συνεχείς καβγάδες.

Οικογενειακές συγκρούσεις: από την αντιπαράθεση στη συνάντηση

Για το εποικοδομητική διαχείριση των οικογενειακών συγκρούσεων πρέπει να αξιοποιηθούν οι προσωπικοί, οικογενειακοί και κοινωνικοί πόροι.

Οι οικογενειακοί πόροι συχνά περιλαμβάνουν:

• Η χρήση ενός σαφούς, ανοιχτού και ευέλικτου τρόπου επικοινωνίας.
• Προσαρμοστικότητα που προδιαθέτει την οικογένεια στο σύνολό της στην ανάγκη για αλλαγή.
• Η συνοχή που διευκολύνει τη "λίστα">,
• Διάλογος και ακρόαση.
• Ανοιχτότητα στις διαφορές κάθε είδους.
• Ικανότητα συγκράτησης κρίσεων.
• Ικανότητα συγχώρεσης.

Η επίτευξη αυτού του στόχου, ωστόσο, μπορεί να μην είναι τόσο εύκολη, γι' αυτό και η επίσκεψη σε ψυχολόγο μπορεί να βοηθήσει στην αναγνώριση των βαθύτερων αιτιών της σύγκρουσης και στην ανάπτυξη εκείνων των δεξιοτήτων διαλόγου που βοηθούν στην υπέρβασή της.

Εκτός από τη διαμεσολάβηση σε οικογενειακές συγκρούσεις, π.χ. σε περιπτώσεις χωρισμού ή διαζυγίου, ένας ψυχολόγος με εμπειρία στην οικογενειακή δυναμική μπορεί να προσφέρει, για παράδειγμα:

• Στα ενήλικα παιδιά: εργαλεία για τη βελτίωση της σχέσης με τους γονείς τους.
• Για τους γονείς: βοηθώντας τους να κατανοήσουν πώς να απεμπλακούν από τα παιδιά τους.
• Εργαλεία για την επούλωση των περιπτώσεων ρήξης μεταξύ γονέων και παιδιών.

Ενδέχεται να υπάρχουν πολύ δυσάρεστες καταστάσεις στην οικογένεια, οι οποίες απαιτούν εξωτερική βοήθεια για να μην αισθάνονται άσχημα τα εμπλεκόμενα μέλη. Με την οικογενειακή θεραπεία μπορούν να αναδειχθούν οι ιδιαιτερότητες της οικογένειας και να φέρουν μαζί τους μεγαλύτερη επίγνωση των αναγκών και των ορίων.

Σε αυτή τη συνάντηση, μέσω της άσκησης της ενσυναίσθησης, κάθε μέλος της οικογένειας θα μπορέσει να μοιραστεί συναισθήματα και συναισθήματα και να οικοδομήσουν μαζί μια νέα οικογενειακή αρμονία.