رابطه نزدیکی بین پوست و سیستم عصبی وجود دارد، که توضیح می‌دهد که چگونه اختلالات عاطفی شدید می‌تواند بر وضعیت پوست تأثیر بگذارد. این می تواند منجر به تظاهرات رواندرماتولوژیکی مانند درماتیلومانیا شود که شخصیت اصلی این مدخل وبلاگ است.

درماتیلومانیا، یا اختلال اکسکوریشن ، یک تصویر بالینی است که با عمل تکانشی یا عمدی خاراندن پوست تا زمانی که ضایعات پوستی ایجاد شود مشخص می شود . قسمت‌هایی از بدن که بیشتر در آن رخ می‌دهد:

• صورت؛
• دست؛
• بازو؛
• پا.

به طور کلی، افراد مبتلا به این اختلال زمان قابل توجهی را صرف لمس مداوم پوست خود یا مقاومت در برابر وسوسه انجام این کار می کنند.

نحوه تشخیص اختلال اکسکوریشن

تشخیص درماتیلومانیا بر اساس معیارهای بالینی خاص انجام می شود. برای اینکه بتواند بگوید یک فرد از اختلال اکسکوریشن رنج می برد، باید:

• ضایعات پوستی راجعه ایجاد کند.
• تلاش های مکرر برای کاهش یا توقف لمس پوست انجام دهد.
• از لحاظ بالینی پریشانی قابل توجه یا اختلال در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه های مهم را تجربه کنید.

برای افراد مبتلا به درماتیلومانیا احساس درماندگی، عصبانیت از ناتوانی در توقف، احساس گناه معمول است. و شرمنده برایخود باعث ایجاد ضایعات پوستی شده است. علاوه بر این، از آنجایی که آنها تأثیر منفی شدیدی بر ظاهر فیزیکی خود دارند، سعی می کنند آن را به هر طریق ممکن استتار کنند، به عنوان مثال، با آرایش، لباس یا اجتناب از مکان های عمومی (مانند سواحل، سالن های ورزشی، استخرهای شنا) که در آن صدمات قابل مشاهده است. به بقیه

با این باور که احساسات منفی محو خواهند شد

فرد مبتلا به اختلال خروش سعی در آرام کردن اضطراب یا ترس توسط نیشگون گرفتن و خاراندن پوست، بنابراین او احساس آرامش فوری می کند. البته این احساس موقتی است زیرا رضایت فوری با اضطراب از دست دادن کنترل به دنبال خواهد داشت و یک چرخه معیوب ایجاد می شود که منجر به اقدامات اجباری می شود.

به نظر می رسد درماتیلومانیا دو اصلی دارد. عملکردها:

• تنظیم احساسات.
• به فرد مبتلا پاداش روحی داده می شود، اما باعث ایجاد اعتیاد می شود.

در برخی موارد، این مشکل بیشتر مربوط به اختلال بدشکلی بدن است، که شامل مشغولیت بیش از حد با یک نقص فیزیکی واقعی است. در این موارد است که تمرکز بیشتری روی آن نواحی "ناکامل" قرار می گیرد و جوش ها، پوسته پوسته شدن، خال ها، اسکارهای قبلی و غیره شروع به لمس می کنند.

بهزیستی روانی شما نزدیکتر از چیزی است که فکر می کنید

‍ درماتیلومانیا، آیا این یک اختلال وسواس فکری-اجباری است؟

در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ما درماتیلومانیا را در فصل اختلالات طیف وسواس اجباری، اما نه در خود OCD.

این به این دلیل است که رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن ( ویژگی اصلی درماتیلومانیا ) توسط افکار مزاحم ناخواسته (وسواس) هدایت نمی شوند و هدف برای جلوگیری از آسیب احتمالی به خود یا دیگران نیستند، بلکه برای کاهش استرس هستند.

علاوه بر این، در OCD، وسواس و اجبار می تواند به طیف وسیعی از نگرانی ها و مسائل مرتبط باشد: گرایش جنسی، آلودگی، یا رابطه با شریک زندگی (در مورد دوم ما در مورد OCD عشق صحبت می کنیم). از سوی دیگر، در اختلال تخلیه همیشه تلاشی برای کاهش یک حالت تنش است.

چه کاری می توان انجام داد؟

مدیریت درماتیلومانیا می تواند بسیار پیچیده باشد. علاوه بر شروع درمان درماتولوژیک، همچنین لازم است به تمرکز مشکل (چه زمانی، به چه دلایلی، چگونه ظاهر می شود) پرداخته شود و این امر با کمک روانشناختی قابل دستیابی است.

یکی از پرکاربردترین درمان ها که بهترین نتایج را به دست می آورد درمان رفتاری شناختی ، با هدف معکوس کردن عادات اجباری از طریق خود نظارتی و کنترل محرک.

مرحله اول برای جمع آوری اطلاعات لازم استفاده می شود:

• منشاء و شروع علائم.
• چگونه و چه زمانی رخ می دهد.
• در مورد پیامدها و مهمتر از همه علل.

در مرحله دوم، روانشناس با استفاده از راهبردهای خاص به فرد کمک می کند تا علائم را مدیریت کند که در میان آنها برجسته است. آموزش تغییر عادت (TRH). این تکنیکی است که هدف آن افزایش آگاهی از افکار، موقعیت ها، احساسات و احساساتی است که باعث خراش خودکار پوست می شود و تشویق به کسب رفتارهای رقابتی است که می تواند آن را کاهش دهد.

درمان‌های با شرایط یکسانی که تعهد و ذهن آگاهی را برای کاهش احساسات ناکارآمد زمینه‌ای اختلال انتخاب به کار می‌گیرند عبارتند از:

• درمان پذیرش و تعهد (ACT).
• رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT).

رهایی از کابوس امکان پذیر است

اولین گام آگاه شدن از مشکل است گاهی اوقات کسانی که پوستشان را بچینند و بخراشند آنقدر خودکار این کار را انجام دهند که حتی متوجه آن هم نشوند. همچنین مهم است آنچه اتفاق می افتد دست کم نگیرید و باور داشته باشید که این یک عادت بد ساده است کهبر اساس اراده حل می شود.

تکنیک های متعددی برای تمدد اعصاب وجود دارد، مانند تمرین اتوژنیک، به عنوان مثال، مدیتیشن، تماس با طبیعت، انجام فعالیت هایی مانند ورزش یا بازیگری (مزایای تئاتر در سطح روانشناختی جالب است) که می توانند به کنترل اعصاب و آرامش کمک می کند.

در هر صورت و همانطور که قبلا اشاره کردیم مراجعه به روانشناس و متخصص پوست به رفع این مشکل کمک می کند. قدم بردارید و شروع به بازیابی رفاه خود کنید!