হিপ’প’টমনষ্ট্ৰ’চেস্কুইপেডেলিঅ’ফ’বিয়া হৈছে দীঘল শব্দৰ ফ’বিয়া ৰ সম্পূৰ্ণ নাম । স্পষ্ট কাৰণত ইয়াৰ সংক্ষিপ্ত ৰূপটো আনুষ্ঠানিক ক্ষেত্ৰত ব্যৱহাৰ কৰাটো অতি সাধাৰণ, অৰ্থাৎ চেস্কুইপেডালোফ’বিয়া । আৰু সেয়া হ’ল, যদিও আমাৰ বাবে ই আচহুৱা যেন লাগিব পাৰে, দীঘলীয়া শব্দৰ ভয় আছে । এইটো এটা প্ৰকাৰৰ নিৰ্দিষ্ট ফ'বিয়া, যেনে এৰাকনোফ'বিয়া বা এৰোফ'বিয়া, যিটো অন্যান্য ধৰণৰ বিকাৰ যেনে সামাজিক উদ্বেগৰ পাৰ্শ্বক্ৰিয়া হিচাপেও দেখা দিব পাৰে।

সকলো ফ'বিয়াৰ দৰেই যিজন ব্যক্তিয়ে দীঘল শব্দৰ প্ৰতি ভয় থকা ব্যক্তিয়ে কোনো নিৰ্দিষ্ট বস্তু বা পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হ'লে অযুক্তিকৰ ভয় অনুভৱ কৰে, কাৰণ এই ক্ষেত্ৰত ই হ'ব দীঘল বা জটিল শব্দ পঢ়া বা উচ্চাৰণ কৰা , এনে এটা পৰিস্থিতি যিয়ে তেওঁক অতি তীব্ৰ আৰু আৱেগিক মানসিক সঁহাৰি অনুভৱ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে।

দীঘল শব্দৰ ভয়: ব্যুৎপত্তি

যদি আমি গুগল কৰো দীঘল শব্দৰ ভয় RAE , আমি উপলব্ধি কৰিম যে যিটো শব্দ ই অভ্যস্ত স্পেনিছ ভাষাত দীঘলীয়া শব্দ কোৱাৰ ভয়ক নিৰ্ধাৰণ কৰক , অৰ্থাৎ hipopotomonstrosesquipedaliophobia অভিধানত পঞ্জীয়ন কৰা হোৱা নাই। যদিহে হয়, তেন্তে ইয়াৰ অভিলেখ ১৩টা চিলেবলৰ বাবে ই অৱশ্যে এতিয়ালৈকে অন্তৰ্ভুক্ত হোৱা আটাইতকৈ দীঘল শব্দ হ’লহেঁতেন। ইয়াৰ অৰ্থ আৰু নামকৰণ কাৰ্য্যৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিলে অতি কৌতুহলী কিবা এটা।

কিন্তু, শব্দটোৱে কি কৰেহিপ'ট'মনষ্ট্ৰ'চেস্কুইপেডেলিঅ'ফ'বিয়া? দীঘল শব্দৰ ভয়ৰ নামৰ ব্যুৎপত্তিবিজ্ঞানে, এটা নিৰ্দিষ্ট বিদ্ৰুপৰ সৈতে, এটা জটিল শব্দৰ দৰ্শন আৰু নদীত থকা এটা হিপ্পোৰ দৰে দানৱীয় দিশটো বৰ্ণনা কৰে <৭>। হয়, যদিও ইয়াক কৌতুক যেন লাগিব পাৰে, হিপ’ট’মনষ্ট্ৰ’চেস্কুইপেডেলিঅ’ফ’বিয়াৰ ব্যুৎপত্তিগত উৎপত্তি গ্ৰীক আৰু লেটিন অভিব্যক্তিৰ সংমিশ্ৰণৰ ফল। ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল: নদীৰ ঘোঁৰাৰ দৰে ডাঙৰ (গ্ৰীক ভাষাৰ পৰা hipopoto ), দানৱীয় (লেটিন ভাষাৰ পৰা monstro ) আৰু “ডেৰ ফুট” (ৰ পৰা... লেটিন ভাষাত “sesquipedalian ”)। এই শেষৰ অভিব্যক্তিটো কাব্যিক মিটাৰৰ সৈতে সম্পৰ্কিতভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, যিটো পদ্যৰ স্পন্দন আৰু ছন্দ অনুসৰণ কৰিবলৈ ভৰিৰে চিহ্নিত কৰা হৈছিল। আৰু তাৰ পৰা “আঢ়ৈ ফুট” দৈৰ্ঘ্য।

যদিও দীঘল শব্দৰ ভয় নামৰ নামটোৰ ব্যুৎপত্তিগত উৎপত্তি অতি স্পষ্ট, তথাপিও ইয়াৰ শ্ৰেণীবিভাজনৰ বিষয়েও একেই ক’ব নোৱাৰি। আজিও ইয়াক নিৰ্দিষ্ট ফ’বিয়াৰ ভিতৰত অন্তৰ্ভুক্ত কৰাৰ বিষয়ে মুকলি বিতৰ্ক চলি আছে, ফ’বিয়া য’ত শাৰীৰিক লক্ষণসমূহৰ সূচনা কৰা ভয়ংকৰ উপাদানটো সকলোৱে জানে আৰু সীমিত। কিছুমান বিশেষজ্ঞই দৃঢ়তাৰে কয় যে শব্দৰ শব্দৰ ফ’বিয়া বুলি কোনো কথা নাই যেনে তেনেকুৱা, কিন্তু অন্যান্য সামাজিক ভয়ৰ গৌণ লক্ষণ হিচাপে।

দীঘল শব্দৰ ভয়: লক্ষণ আৰু কাৰণ

চেস্কুইপেডালোফ'বিয়া বা দীঘল শব্দ উচ্চাৰণৰ ভয়ৰ সামাজিক ভয়ৰ সাধাৰণ নিদানমূলক লক্ষণ গতিকে ই তিনি প্ৰকাৰৰ হ'ব পাৰে: শাৰীৰিক, আচৰণগত আৰু জ্ঞানমূলক ।

শাৰীৰিক লক্ষণ যিবোৰ হ'ল... অন্যান্য ফ'বিয়াৰ বাবে সাধাৰণ:

• টেকিকাৰ্ডিয়া
• মূৰ ঘূৰোৱা আৰু বমি
• হাত-বাকচ কৰা
• মুখ শুকান
• কাৰণে মূৰ ঘূৰোৱা মানসিক চাপ
• অত্যধিক ঘামচি ওলোৱা (বিশেষকৈ হাতত)
• দ্ৰুত উশাহ লোৱা।

আনফালে, ভয়ংকৰ বস্তু বা পৰিস্থিতিৰ দ্বাৰা উদ্দীপিত হ’ব পৰা ভয়ংকৰ মানুহৰ সাধাৰণ অহৰহ আৰু অযুক্তিকৰ চিন্তাবোৰ সাধাৰণতে বিপৰ্যয়জনক; ভাবুকিৰ ভুল ব্যাখ্যাৰ ফলত হোৱা ধাৰণা আৰু যিবোৰক পাছলৈ উদ্বেগৰ শাৰীৰিক লক্ষণে ঘূৰাই দিব পাৰে। দীঘলীয়া আৰু জটিল শব্দৰ ভয়ৰ সঘনাই দেখা পোৱা কিছুমান জ্ঞানমূলক লক্ষণ হ’ল: শুদ্ধ উচ্চাৰণ কৰিব নোৱাৰাৰ বাবে আনৰ সন্মুখত উপহাসৰ ধাৰণা, কামৰ বাবে উপযুক্ত নোহোৱাৰ লাজ বা ভয় গোটৰ দ্বাৰা প্ৰত্যাখ্যান হোৱাৰ, ৰাজহুৱা স্থানত কথা কোৱাৰ ভয়।

দীঘলীয়া শব্দ কোৱাৰ ভয় বা পঢ়াৰ ভয়ক অন্য ধৰণৰ ভয়ৰ গৌণ লক্ষণ হিচাপেও শ্ৰেণীভুক্ত কৰিব পাৰি , যেনে উদ্বেগজনক বিকাৰ সামাজিক বা নিৰ্দিষ্ট শিক্ষণ বিকাৰ, ডিছলেক্সিয়া বা ডিস্কেলকুলিয়া, সেয়েহে ইয়াৰ বিষয়ে বিতৰ্ক হয়দীঘলীয়া শব্দৰ অযুক্তিকৰ ভয়ৰ উৎপত্তি এতিয়াও অজ্ঞাত , কিন্তু ই সাধাৰণতে শৈশৱলৈ আঙুলিয়াই দিয়ে আৰু আছে ভাষা শিক্ষণ সময়ৰ সৈতে জড়িত। ইয়াৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত প্ৰাপ্তবয়স্কসকলৰ ক্ষেত্ৰত ই অতি সঘনাই হয় যেতিয়া বিষয়বস্তুৱে দীঘলীয়া শব্দ পঢ়াৰ ভয় কৰে বা শৈক্ষিক পৰিৱেশত কথা-বতৰা কৰোতে আৰু জটিল শব্দ ব্যৱহাৰ কৰাৰ সময়ত ৰাজহুৱাভাৱে উচ্চাৰণ কৰিবলৈ ভয় কৰে।

উৎপন্ন কৰা অভিজ্ঞতা বা পৰিঘটনাটো এটা মুহূৰ্ত হ’ব পাৰে য’ত শিশুৱে শিকাৰ সময়ত দীঘলীয়া শব্দ পঢ়ি বা উচ্চাৰণ কৰাৰ সময়ত জোকাই বা সামাজিক উপহাসৰ বলি হৈছে। এইদৰে শিশুটিৰ মাজত যি আৱেগিক সঁহাৰিৰ সূচনা হয়, সেয়া ৰাজহুৱাভাৱে পঢ়াৰ কাৰ্য্যৰ সৈতে জড়িত হ’ব। আৰু তেতিয়াৰ পৰা এই পৰিস্থিতিটো দীঘলীয়া শব্দ উচ্চাৰণ কৰাৰ ভয়ৰ কাৰণ হিচাপে জাল কৰা হ’ব আৰু লিখিবলৈ কঠিন যিটো তেওঁৰ লগত প্ৰাপ্তবয়স্ক হোৱালৈকে থাকিব।

বুয়েনকোকোৱে আপোনাক সহায় কৰে ভাল অনুভৱ কৰক

দীঘল শব্দৰ ফ'বিয়া কেনেকৈ জয় কৰিব পাৰি: চিকিৎসা আৰু চিকিৎসা

চেস্কুইপেডালোফ'বিয়া, যদিও ইয়াক অদ্ভুত আৰু অস্বাভাৱিক যেন লাগিব পাৰে, যেনেকৈ ট্ৰাইপ'ফ'বিয়াও পাৰে অক্ষম হৈ পৰে আৰু মানুহৰ দৈনন্দিন জীৱনত নেতিবাচক প্ৰভাৱ পেলায়। আন অধিক পৰিচিত ফ’বিয়া যেনে ক্লাষ্ট্ৰ’ফ’বিয়া (ভয়ৰ...সৰু আৰু/বা বন্ধ ঠাই), এগোৰাফ'বিয়া (মুকলি ঠাইৰ ভয়), এক্ৰ'ফ'বিয়া (উচ্চতাৰ ভয়) বা মেগাল'ফ'বিয়া (ডাঙৰ বস্তুৰ প্ৰতি ভয়)ৰ সামাজিক স্বীকৃতি অধিক সুদৃঢ় হোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে, কিন্তু ফ'বিয়া অস্বাভাৱিক বা বিৰল হোৱাৰ সত্যটোৱে নহ'ব লাগে আমাক ভাবিবলৈ বাধ্য কৰে যে আমি ইয়াক জয় কৰিব নোৱাৰো বা ইয়াৰ চিকিৎসাৰ বাবে কোনো পৰ্যাপ্ত চিকিৎসা নাই।

এৰাই চলা আচৰণ , যিয়ে প্ৰায় প্ৰবৃত্তিগতভাৱে সাধাৰণতে আমাক এই চৰম ভয়ৰ সংস্পৰ্শৰ পৰা ৰক্ষা কৰে, (ফ'বিয়াৰ সূচনা কৰা নিৰ্দিষ্ট বস্তু বা পৰিস্থিতিৰ পৰা আমাক আঁতৰাই লৈ যায়) সদায় হ'ব নোৱাৰে applied : এনে এজন ব্যক্তিৰ কথা ভাবো যিজনে চাকৰি হিচাপে সঘনাই ৰাজহুৱা স্থানত কথা ক’বলৈ বাধ্য হয়, যেনে শ্ৰেণীত, আৰু কিতাপ আৰু জটিল শৈক্ষিক শব্দ পঢ়িবলগীয়া হয়। এই ধৰণৰ পৰিস্থিতিবোৰে যদি চিকিৎসা নকৰো তেন্তে দীঘলীয়া শব্দৰ ভয় থকা মানুহক অহৰহ মানসিক চাপ আৰু উদ্বেগৰ অৱস্থাত জীয়াই থাকিবলৈ নিন্দা কৰিব।

কিন্তু, যদি মোৰ দীঘলীয়া শব্দৰ ফ’বিয়া থাকে আৰু ই মোক কাম কৰাত বাধা দিয়ে তেন্তে মই কি কৰিম? মই কেনেকৈ পেছাদাৰী সহায় ল’ব পাৰো আৰু কি ধৰণৰ চিকিৎসা আটাইতকৈ ফলপ্ৰসূ?

দীঘলীয়া শব্দৰ প্ৰতি ভয়ংকৰ হ’লে আমি প্ৰথম কথাটো লক্ষ্য কৰিব লাগিব যে যদিও কিছুমান শাৰীৰিক লক্ষণ ঔষধ দিব পাৰি, উদ্বেগ প্ৰক্ৰিয়াৰ সাধাৰণ লক্ষণসমূহ লাঘৱ কৰা ঔষধৰ সৈতে, আন কিছুমান শিথিলতা কৌশলযেনে মাইণ্ডফুলনেছ , আমাক ফ'বিয়া গ্ৰহণ কৰাৰ প্ৰক্ৰিয়াত সহায় কৰিব পাৰে আৰু এইদৰে লক্ষণসমূহৰ তীব্ৰতা হ্ৰাস কৰাত ফলপ্ৰসূ হ'ব পাৰে।

জ্ঞানমূলক আচৰণ চিকিৎসাৰ ভিতৰত সংস্পৰ্শ কৌশল আৰু পদ্ধতিগত অসংবেদনশীলতাও অন্তৰ্ভুক্ত যিয়ে ৰোগীক ক্ৰমান্বয়ে ভয়ংকৰ উপাদানটোৰ নিয়ন্ত্ৰিত সংস্পৰ্শৰ দিশত লৈ যায়, যেতিয়া ইয়াৰ ক্ষেত্ৰত আটাইতকৈ ফলপ্ৰসূ বুলি প্ৰমাণিত হৈছে লক্ষণসমূহ সমাধান কৰিবলৈ আৰু মানসিক চাপৰ বিশদ বিৱৰণ।

এজন অনলাইন মনোবিজ্ঞানী এই ধৰণৰ ফ’বিয়াৰ চিকিৎসাত প্ৰথম দেখাৰ পৰাই অতি ব্যৱহাৰিক আৰু ফলপ্ৰসূ বিকল্প হ’ব পাৰে । যদি আপুনি ইয়াৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিব বিচাৰে, তেন্তে আপুনি আমাৰ প্লেটফৰ্মৰ জৰিয়তে যোগ্যতাসম্পন্ন পেছাদাৰী সহায় বিচাৰিব পাৰে আৰু অলপ অলপকৈ ইয়াক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ শিকিব পাৰে। <৩>