संपूर्ण इतिहासात, उत्क्रांतीवादी सिद्धांतकारांनी आपल्याला सांगितले आहे की मानव हे सामाजिक प्राणी आहेत. आपले पूर्वज कळपात राहत होते, नंतर जमातींमध्ये... आणि आपण सध्या आलो आहोत, ज्यामध्ये समाज आणि संस्था प्रत्येक व्यक्तीचे व्यक्तिमत्त्व इतर सर्वांपेक्षा वेगळे म्हणून ओळखतात.

याचा अर्थ, बर्याच बाबतीत , आपलेपणाची भावना नसणे. आता आपण आभासी आणि भौतिक अशा दोन्ही प्रकारे संवाद साधण्याचे अनेक मार्ग शोधतो. तथापि, असे दिसते की स्वतःला शोधणे खूप सोपे झाले आहे आपल्या स्वतःच्या एकाकीपणात मग्न . हे वाईट आहे? चला बघूया एकांत म्हणजे काय , त्याचे काय मूल्य आहे लोकांच्या जीवनात आणि त्यांच्या मनावर त्याचा प्रभाव पडतो.

केव्हा तुम्ही एकटेपणाबद्दल बोलता का?

असे काही लोक आहेत जे म्हणतात “तो एकटा माणूस आहे”, “त्याला एकटे राहायला आवडते” एकटेपणाचा आनंद असू शकतो का?

सॉलिट्युडच्या द्विधा मनस्थितीचे इंग्रजी भाषांतर पाहणे मनोरंजक आहे: एकीकडे, हे स्मरण आणि आत्मीयतेचा क्षण म्हणून बोलले जाते आणि दुसरीकडे, शब्दाचा नकारात्मक अर्थ जो अलगाव बोलतो. खरं तर, एकाकीपणाचा हा दुहेरी अर्थ आहे, परंतु बहुतेकदा ती नकारात्मक बाजू असते, एक नैराश्याच्या सर्वात जवळ असते, जी दुसऱ्यावर वर्चस्व गाजवते. खरं तर, मित्र आणि कुटुंबाची कंपनी शोधणे ही सर्वात शिफारस केलेली क्रिया आहेनैराश्यातून कसे बाहेर पडायचे यावरील व्यावहारिक मार्गदर्शक.

एकटेपणा, मानसशास्त्रातही, अनेकदा अलगाव या शब्दाशी जोडला जातो. एखादी व्यक्ती सहानुभूतीच्या अभावामुळे, समाजोपयोगी किंवा नातेसंबंध निर्माण करण्याच्या विकारांमुळे, हिकिकोमोरी सिंड्रोम , अपघाती घटनांमुळे किंवा इतरांच्या निर्णयांमुळे वेगळी असू शकते. सर्वसाधारणपणे, असे म्हटले जाऊ शकते की दीर्घकालीन एकाकीपणामुळे अस्वस्थ परिस्थिती निर्माण होते . हे खरे आहे की असे लोक आहेत जे त्यांच्या स्वतःच्या गोपनीयतेशी अधिक संलग्न आहेत, आरक्षित आणि एकटे आहेत, परंतु दीर्घकालीन आनंद आणणारी अशी स्थिती नाही .

एकटेपणा ही एक मानसिक स्थिती आहे जी विधायक असू शकते , जर व्यवस्थित व्यवस्थापित केली गेली तर त्यामुळे नैराश्याची स्थिती येऊ शकते . नीट व्यवस्थापित न करण्याच्या बाबतीत, एकटेपणा असह्य होतो, दुःख निर्माण करतो आणि व्यक्तीमध्ये अविश्वास देखील निर्माण होतो, एखाद्या दुष्ट वर्तुळात प्रवेश करणे ज्यामध्ये नातेसंबंध गमावण्याची भीती असते, परंतु नवीन निर्माण होण्याची देखील भीती असते, कारण आपण अनुभवू शकता. नकाराची भावना.

एकटेपणा खरा आहे की मानसिक नमुना आहे?

याबद्दल बोलणे चांगले आहे बाह्य आणि अंतर्गत एकाकीपणा . एकाकीपणा ही आपल्या सामाजिक जीवनाची स्थिती असू शकते किंवा आपल्याला जाणवणारी केवळ भावना असू शकते, ज्यामध्ये कोणताही वास्तविक अभिप्राय नसतो. एकाकीपणा "//www.buencoco.es/blog/que-es-empatia"> सह सहानुभूतीत्यांच्या सभोवतालच्या किंवा इतर बाह्य घटना.

आतील एकटेपणा मध्ये परिवर्तनशील काळ असतो जो व्यक्ती मानसिक मदत मागण्याचा निर्णय घेत नाही तोपर्यंत संपत नाही. ही एक मानसिक स्थिती आहे ज्यामध्ये लोक आणि आपुलकीने वेढलेले असतानाही, व्यक्ती या जवळच्यापणाचे कौतुक करू शकत नाही आणि हे लोक एकटे वाटतात.

या स्थितीच्या लक्षणांना कमी लेखू नये. ते कसे प्रकट होऊ शकतात? खोल आणि बेशुद्ध दुःखाच्या स्थितीसह ज्यावर त्वरित हस्तक्षेप करणे चांगले आहे. दिवसाच्या कोणत्याही वेळी, बिनदिक्कतपणे , एक विकार म्हणून उद्भवू शकतो आणि तो निर्मूलन करणे अशक्य आहे. आणि हे असे आहे की आंतरिक एकटेपणा ही दुःखाची एक अवस्था आहे जी आपल्या बोटांच्या एका झटक्यात संपू शकत नाही.

इच्छित एकटेपणा आणि अवांछित एकटेपणा

इच्छित एकांत आपण जीवनाची ती स्थिती समजतो ज्यामध्ये एखादी व्यक्ती एकटे राहण्यासाठी जाणीवपूर्वक इतरांपासून डिस्कनेक्ट होते. हा एक जिव्हाळ्याचा क्षण आहे ज्यामध्ये एखाद्याच्या आंतरिकतेचा शोध घ्यायचा आहे, ऑपरेशन वैयक्तिक आणि भावनिक वाढीसाठी खूप उपयुक्त आहे. या स्थितीत, व्यक्ती एकटी असली तरी, त्यांना ते असे समजत नाही.

अवांछित एकाकीपणा , दुसरीकडे, धोकादायक आहे. हे नेहमी आतील एकटेपणा चे समानार्थी आहे, जे एखाद्या व्यक्तीला इतरांनी वेढलेले असताना देखील एकटे वाटण्यास प्रवृत्त करते, ज्यांच्याशी तेते वरवरचे संबंध प्रस्थापित करतात जे त्यांना समजूतदारपणाची अनुमती देत ​​नाहीत आणि खरोखर मित्र नसल्याची भावना सोडतात. कधीकधी वेदना उद्भवते जेव्हा एखादी व्यक्ती तात्पुरते नातेसंबंधातून माघार घेते. ती सहवासात असताना, सर्वकाही ठीक दिसते, परंतु जेव्हा ती स्वतःसोबत एकटी राहते तेव्हा एकटेपणाची भावना प्रकट होते.

अवांछित एकाकीपणावरील राज्य वेधशाळेचा डेटा विनाशकारी आहे. स्पेनमध्ये असा अंदाज आहे की 11.6% लोक अवांछित एकाकीपणाने ग्रस्त आहेत (2016 मधील डेटा). कोविड-19 साथीच्या रोगाचा प्रादुर्भाव झाल्यानंतर एप्रिल ते जुलै 2020 दरम्यान, ही टक्केवारी 18.8% इतकी होती. संपूर्ण युरोपियन युनियनमध्ये, असा अंदाज आहे की 30 दशलक्ष लोकांना वारंवार एकटेपणा जाणवतो . आणि अवांछित एकटेपणावर राज्य वेधशाळेच्या मते, असंख्य अभ्यास दर्शवितात की किशोर आणि तरुण लोकांमध्ये आणि वृद्ध लोकांमध्ये अवांछित एकटेपणा जास्त असतो . याव्यतिरिक्त, अपंग लोक , आणि इतर गट जसे की काळजी घेणारे, स्थलांतरित किंवा परतणारे , इतरांबरोबरच, विशेषत: अवांछित एकटेपणा ग्रस्त आहेत.<1

अनेकदा, आणि हे सामान्य आहे, एखादी व्यक्ती शोक, घटस्फोट, हिंसाचार सहन केल्यानंतर, आजारपणात एकटी असते ... या प्रकरणात, आपण विश्लेषणावर काम केले पाहिजे च्या कारणास्तवएकटेपणाची भावना, तो एक विकार होण्याआधी ज्यामुळे व्यक्तीला वगळले जाते. ही अशी प्रकरणे आहेत ज्यावर उपचार न केल्यास नैराश्याची अवस्था होऊ शकते.

तुमचे मनोवैज्ञानिक कल्याण तुम्हाला वाटते त्यापेक्षा जवळ आहे

आतल्या एकाकीपणाची लक्षणे

आपल्याला जे हवे आहे ते विचार करण्यासाठी किंवा ते करण्यासाठी एकटे राहणे ही एक गोष्ट आहे; एकटे राहण्याची संवेदना अनुभवणे किंवा खोल एकटेपणा जाणवणे ही दुसरी गोष्ट आहे.

एकटेपणा, गैरसमज, भावनिक वंचितता आणि चिंता अनुभवल्यामुळे नैराश्य, चिंता आणि नातेसंबंधांचे विकार यासारखे गंभीर मानसिक विकार होतात. या कारणास्तव, जेव्हा काही लक्षणे दिसून येतात, तेव्हा मानसशास्त्रज्ञाकडे जाणे चांगले आहे.

लक्षणांमध्ये काही सामाजिक, मानसिक आणि शारीरिक लक्षणे आहेत:

• स्वारस्य वाटण्यात अडचण बंध निर्माण करताना.
• असुरक्षितता आणि अपुरेपणाची भावना.
• इतरांच्या निर्णयाची भीती.
• आतील शून्यतेची जाणीव.
• ताण आणि चिंता.
• एकाग्रतेचा अभाव.
• शरीराची दाहक प्रतिक्रिया.
• किरकोळ आजारांमध्ये वारंवार पुनरावृत्ती.
• अॅरिथमिया.
• झोपण्यात अडचण , निद्रानाश
• उच्च रक्तदाब.

मदत केव्हा मागावी

एकटेपणा असताना कारवाई करणे चांगले आहे असह्य होते, जेव्हा तुम्हाला अनुभव येतोदुःखाची सतत संवेदना जी दैनंदिन जीवन पूर्णपणे जगू देत नाही. या अवस्थेत नैराश्याच्या अवस्थेत पडणे सोपे असते जी कालांतराने आणखी बिघडू शकते.

मानसशास्त्रज्ञ या विकाराच्या उत्पत्तीचे विश्लेषण करण्यास आणि त्यास कारणीभूत असलेल्या भावनिक अनुभवांवर प्रक्रिया करण्यास मदत करतात. थेरपीचा उद्देश व्यक्तीचा आत्मविश्वास, स्वाभिमान आणि शेवटी, परस्पर संबंध वाढवणे.

एकटेपणा, ज्यांना भूतकाळात जगण्याची सवय झाली आहे, ते एक कायमस्वरूपी स्थिती बनू शकते, एक आरामदायक जागा ज्यामध्ये व्यक्तीला राहण्याची सवय होते आणि दिवसेंदिवस, ते सोडणे अधिक जटिल होते. हे एक दुष्टचक्र आहे जे केवळ अधिक दुःख निर्माण करते, जरी काही काळानंतर, पीडित व्यक्तीला खात्री पटली की ते जसे आहेत तसे ठीक आहेत. तुम्हाला स्वतःवर आणि इतरांमध्ये आत्मविश्वास वाढवावा लागेल, मन मोकळे करावे लागेल आणि नातेसंबंधाच्या भीतीवर मात करावी लागेल. आंतरिक एकांताच्या अवस्थेतून बाहेर पडण्याचा आणि जगाशी आपलेपणाची भावना पुन्हा निर्माण करण्याचा हा एकमेव मार्ग आहे.